برنامه کنترل عفونت های بیمارستانی
عفونتهای مرتبط با خدمات مراقبت / سلامت" HCAI "Health-Care Associated Infections: که در حال حاضر به دلیل اینکه صرفا در بیمارستانها پیگیری میگردد به نام قدیمی آن تحت عنوان عفونتهای بیمارستانی نامیده میشود، عفونتی است که براثر واکنشهای سوء ناشی از وجود عامل عفونی یا سم حاصل از آن پدید میآید و بیمار در زمان پذیرش در بیمارستان به آن عفونت مبتلا نبوده و در دوره کمون آن هم نباشد.
برنامههای کنترل عفونتهای بیمارستانی در اواخر دهه 1950 در آمریکا و در ابتدا جهت کنترل عفونتهای استافیلوکوکی آغاز شد و در دهه 1970 نظام ملی مراقبت(surveillance) عفونتهای بیمارستانی تدوین و در کشورهای صنعتی دنیا تبدیل به یک شاخص تعیینکننده جهت ارزیابی کیفیت ارائه خدمات درمانی گردید.
برنامه مراقبت عفونتهای بیمارستانی در ایران از سال 1386 در مرحله نخست در 103 بیمارستان آغاز و در طی 2 مرحله دیگر در سال 1390 و 1396 در تمامی بیمارستان های کشور به مرحله اجرا در آمده است.
در حال حاضر نظام مراقبت عفونتهای بیمارستانی در جمهوری اسلامی ایران 4 گروه اصلی عفونتهای بیمارستانی را که از بیشترین شیوع در دنیا برخوردار می باشند مشتمل بر عفونت دستگاه ادراری(UTI)، عفونت تنفسی(PNEU)،عفونت جریان خون (BSI)، عفونت محل جراحی (SSI)و همچنین عفونت های وابسته به ابزار به ویژه عفونت وابسته به کاتتر ادراری، عفونت وابسته به کاتتر وریدی مرکزی موقت و عفونت وابسته به ونتیلاتور که زیر مجموعه ای از 4 گروه اصلی عفونت است را شامل می شود.
اهداف برنامه کنترل عفونتهای بیمارستانی:
هدف کلی :
پیشگیری از انتشار عفونت ها در داخل بیمارستان و مراکز بهداشتی درمانی
اهداف اختصاصی :
قوانین، مقررات و دستورالعمل های کنترل عفونت های بیمارستانی :
ردیف | عنوان | دانلود/لینک |
1 | آئین نامه ها و دستورالعمل ها | |
2 | الگوریتم ها و فرآیندها |
درباره ی کنترل عفونت های بیمارستانی بیش تر بدانیم:
ردیف | عنوان | دانلود/لینک |
۱ | رسانه های آموزشی برنامه کنترل عفونت های بیمارستانی |